เรื่อง สู่ เพื่อ แม่
รักประเสริฐอันล้ำเลิสของมารดา
จะหาไครมาเปรียบเทียนบก็ไม่เท่า
แม่เลี้ยงดูเป็นผู้ให้กำเนิดเรา
ลูกขอก้มกราบแทบเท้าคุณแม่เอย
กลอนบทนี้เป็นส่วนหนึ่งของพระคุณของแม่ที่มีให้เรา ซึ่งยังมีอีกมากมายที่บอกเท่าไหร่ก็
ไม่หมดและจะหาไครมาเปรียบเทียบก็ไม่เท่าแม่ของเราเองผู้ที่มีบุญคุณกับเรามากกก
แม่เป็นคนที่มีพระคุณต่อเรามากตั้งแต่เรายังไม่เกิดแม่เป็นผู้ให้กำเนิดเราแม่ต้องลำบากอุ้มท้อง เรามา9เดือนจะนอนก็ลำบากจะนั้งก็ไม่ถนัดจะทำอะไรก้ไม่ถนัดลำบากปวดหลังเมื่อยเหนื่อยแค่ไหนแม่ก็ไม่เคยบ่นเลยและแถมแม่ยังเต็มใจที่จะทำเพื่อเรา ในวันที่เราต้องลืมตาออกมาดูโลกนั้นเป็นเวลาที่แม่เจ็บปวดรวดราวเพราะเขาต้องคลอดเราออกมาและแม่บางคนอาจจะต้องถึงตายเพราะคลอดลูกไม่ได้
พอแม่คลอดเราออกมาแม่ก็้องเจ็บเพราะแม่จะต้องให้นมเรากินในตอนเด็กแต่แม่ก็ยังไม่เคยบ่นเลยและแม่ยังต้องคอยเช็ดขี้เช็ดชี่เช็ดอ้วกให้เราอีกด้วยแระยังจะต้องหาข้าวให้เรากินในวัยเด็กทั้งอาบน้ำ แต่งตัว ป้อนข้าว แล้วค่อยดูแลเราในเวลาที่เราไม่สบายปวดหัวตัวร้อนเป็นไข้แม่ก็คอยอยู่ข้างเราค่อยเช็ดตัวให้คอยป้อนข้าวป้อนน้ำป้อนยาให้กับเราพอตอนที่เราเข้าโรงเรียนแม่ก็ต้องทำทุกสิ่งทุกอย่างเช่นเคยกลับบ้านมาแม่ก็ต้องค่อยมาสอนกานบ้านอบรมเราสอนเราให้เป้นคนดีไม่เกเรไม่แกล้งคนอื่นตั้งใจเรยนเชื่อฟังคุณครู พอเราโตเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นแม่ก็จะไม่ค่อยเขามายุ่งกับเรามากนักแต่เขาก็จะค่อยดูแลเราอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆคอยไห้คำปรึกษาเราในเรื่องต่างๆๆสอนเราอบรมเราถึงแม้ว่ามันจะดูน่าลำคานไปหน่อยแต่ที่แม่ทำเพราะหวังดีกับเราและอยากให้เราเป็นคนดีและที่เขาดุเขาว่าก็เพราะอยากให้เราเป็นคนดีและมีอนาคตที่ดีและการทำดีเพื่อแม่เราไม่จำเป็นต้องทำในวันแม่เราควรทำกับทุกๆวันแระทำเป็นประจำเราควรตอบแทนความรักจากแม่กตัญญูกับแม่เป็นเด็กดีก่อนที่อะไรจะสายจนเกิดไป.
แม่เป็นคนที่มีแต่ให้และเป็นคนที่มีพระคุณกับเรามากและเราควรทำดีและตอบแทนความรักจากแม่กตัญญูกับแม่เป็นเด็กดีของท่าน และไม่ควรเถียงแม่หรือทำให้แม่เสียใจในเรื่องต่างๆเพราะถ้าตอนนั้นไม่มีแม่เราก็ไม่สามารถเกิดมาจนถึงปัจจุบันนี้ได้เชื่อฟังคำสั่งสอนของท่านก่อนที่จะสายจนเกินไปเราจะมาเรียกแม่เท่าไหร่บอกรักท่านเท่าไหร่เขาก็ไม่สามารถรับรู้ได้อีกแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น